Ağlayan Pencereler. Tekrar.Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Trabzon- Sürmeneli bir marangoz anlatmıştı:"Arkadaşlarından biri, Avrupa’dan memleketine- evine döndüğünde, plâstik pencerelerin evine sindirdiği koku yüzünden, ilk gece evinde yatamamış". Bizler, ev içinde sürekli durduğumuzdan bu kokuyu farkedemiyormuşuz... Bütün, plastik kapı ve pencerelerini söktürüp ağaç doğramadan yeniden yaptırmış. Duvarların, konuşamadığını sanıyoruz… yanlış! Yalan söyleyen sahte dostlar, meğer iyi anlarmış!.. Taş duvarları, plâstik boyalarla susturduk! Naylon torba içinde boğulduk!.. sinsice yaşlandık!.. Kireç dost, kireç konuşan, kireç sâdık ve candan, Yaşat ki; yaşattığın, seni yaşatsın usanmadan... Plâstik kapı- pencere, sessizce zehirledi! Dinledi, inledi; ağaç kapı- pencereler, Gözlerinden yaş gibi aktı; Sakız ağladı, hüzünlü pencereler! kadiryeter Kadir Yeter. (21.01.2007 Pazar) 02.02.2014 Pazar. TRABZON. İlk yayını: 28.8.2008 w.edebiyatdefteri.com/siir/143866/ |
yüreğine sağlık Kadir bey ustaca anlatım
tebrikler