Ömür tekrar etmez harcama boşa
Gençlik bir bahardır tez geçer oğul.
Farkına varmadan uğrarsın kışa
Yaz geldi mi derken güz geçer oğul

Deli çaylar gibi çağlar coşarsın
Bir nefeste nice dağlar aşarsın
Gün gelir sonunda yorgun düşersin
Dizde derman biter öz geçer oğul

Toz pembe rüyadır şimdi gördüğün
Hayalî kozadır belki ördüğün
Elden çıkar gider değer verdiğin
Gönül nicesinden vazgeçer oğul

Tazesin narinsin fidan gül gibi
Hisler hakikati örter tül gibi
Anne baba şimdi sanki el gibi...
Bilmezsin kimlere naz geçer oğul

Elin iltifatı cana hoş gelir
Anlamazsın gül içinde taş gelir
Şimdi ne söylesem sana boş geir
Belki şu taşlara söz geçer oğul.

Kul Hakkı’yı belki şimdi kınarsın
Sözlerinde garez varmış sanarsın
Yarın pişmanlıkla dolup anarsın
Sevginin yerine köz geçer oğul.