Kul arıyorum be Osman
vefayı yoğuracak olan bir kul
Yer ve gök arasını bir gökkuşağı gibi saran
Ruhum da bir kem ağırlığı yüklenirken
Polenler yayılıyor arıların ağzından kusturularaktan
bir çiçeğin bükük boynun da tasmadır aman
öz benliğin içine düşerken fesatlık
var biraz da sen oyalan

duydum ki
demir korkuluklu kafese hapsedilmiş güller
hem de kendi öz vatanında
halis kuşların kanatların da canlanmasın diye
oysa biz yaratılanların en hasıydık sözde
elimizden zar ağladı dünya
hiçbir kabahati de kabullenmedik
yıkıp da gittik feleğe

yerinde çakılı bakıyordu yılgın gözlerle
başka bir yaşamın kaderi çökecekti belki üstüne
aşk doğuruyor kalbe hüznün bükülmez pençesini
kula kul olmuş zamanlar da
orak ucu biçildi tüm seviler kurak bir havada
intikamın sevindirdiğiydi zaman
abam da susuz ıslandı
ten kesiğinden girdi kötülükler ruhumun derinliğine
şaşkın yol zamanların da
ne zannettiyse beni yüklendikçe de yüklendi zalim
bahtın açık kalınca penceresi çalmak ne kolay
tüm değerlerimin yok oluşuna
sadece ve sadece göz yaşlarımdı tek şahidim

aşkla bir an tutunabilirdi belki atim dedim
ömrün sebilinde bir bardak da olsa su nasibim
sığabilirdik gönlün boşluğuna be Osman
akbudak açılmasaydı
ama sen dik durmaktan hiç yorulmadın
görev ipinin karşısın da
bir elde defter bir elde kalem yaz bakalım
bir anda bir ömrü etkileyen kaderi
sarsağından tutkun kalmış ergenliği
kulaç ötesinde kaldıkça istikbal
farklı ilişkiler çökebilirdi açıkta kalan yakanıza
masumane duygulardan koparak
kapkara bir duman çıkabilirdi her yanlışta ayyuka

sana kahrın koruğu bile çok
zeytin ağacı kurnazlığınaysan
vicdanın silahın da çekirdek çok
ipine nişan al atinin istersen

çek tetiği hınç dolu gözlerin kininde
toprakta çürük artıklar yeşerir mi sandın
her demin bir azığı varken
şeytan canlı canlıda atar ağını
an bu an işte
vakit de bu vakit olunca
kim kımıldayabildi kancık cilvelerin sürtünüşünden
yükselirken feryatlar kim duydu ki
gül endamın da yücelsin isterdim her şey hak içinden

vur hevesliysen
seninki hiç acıtmaz ki içimi
dost dediklerimin gül endamı kadar
benim andım gönül çiçeği
ve karanlıklar hiç gitmez ki bu vatandan
bahtsız bir kan damalıdır tüm bilmeceler…




(31.01.2014) AZAP…