SAHİPSİZLER
Şefkatli evlerin ilgisinin çok dışında,
Merhametten uzak izbe bir köşebaşında, Sahipsiz bir çocuk yaşıyor on üç yaşında Bit torbası köpek gezinir durur peşinde. Acıkınca çocuk karıştırıyor çöpleri, Eliyle temizliyor bulduğu ekmekleri, Çocuğun çevresinde köpek;ileri geri İkisinin de dışarda açlıktan dilleri. Açlıklarını giderecekler bir bak şimdi, Biri ekmek kemiriyor,kemiği diğeri. Korkuyla uyanmak en büyük problemleri Ana kucağı gibidir izbe köşeleri. Dertlerini anlattılar kendi dillerince, Anladıklarını sandılar gönüllerince, Karanlık geceyi tüketttiler...İnce ince Yağarken yağmur, şöyle sokuldular iyice. İçinde vicdan varsa sızlardı kederinden, Kucak kucağa kurtulmuşlardı dertlerinden, Toprak açıyor kucağını merhametinden İnsanlık utanmaz mı hala ettiklerinden? Böyle yaşanmaz dünyada garibe ilgisiz, Nasıl insan olunur nasıl;böyle sevgisiz? Şehir denen dev;çok acımasız,çok sahipsiz Her canlı olmalı bize canımızdan aziz. |
Kucak kucağa kurtulmuşlardı dertlerinden,
Toprak açıyor kucağını merhametinden
İnsanlık utanmaz mı hala ettiklerinden?
Ne garipsin be Dünya.....Şiirimi anımsadım
Birileri yağda balda birileri çöplükte...((((
Duyarlı yüreği kutluyorum
__________________________Saygılar usta