Son baharım sensin
Bir sonbaharda tanıdım seni;
Hava parcalı bulutlu her an sağanağa dönmeye hazırdı... Umutlar kurumuş ve her şey sararmıştı… Sarı; ayrılığın ve hüznün rengi,derlerya Ürkek yüzümün korku dolu bakışlarımın rengi, sarı; Seni karşıma çıkaran akşamın rengi, vuslatımın, mutluluğumun, sonumun ve baharımın rengi… Sarı, solgun ve kurumuş bir sonbahardı seni karşıma çıkaran… Tutkusu dinmiş, ateşi sönmüş, devranı geçmiş bir sonbahar… Karanlıkta parlayan yıldız gibiydi gözlerin Sonbaharda, kuruyup solmayan bir tek kalbim vardı ve dünyayı yalnız umudum tutuyordu ayakta… Ellerim titriyordu, gözlerim yaş dolu, yüreğin titriyordu. Her şeyi var eden yüce kudret… Kedere bulanmış bir sonbahar günü ben umudu müjdeleyen gözlerinde yanarken, Umuda kavuştu, sarı umudun rengi oldu Umut beni yaratıp varlığına bağladı. Ey varlığıyla sarhoş eden beni benden alan dost!.. Sarhoşluğumu baki kıl… Gözlerinle hayat bulan gönlüm, her anımı seninle geçirmekten yücelsin… Seni özlerken sevmenin ve yaşamanın tadına varayım... Seninle olup seninle solayım, seninle doğup seninle öleyim, hep sende kalayım… Ey umudumun mimarı olan dost!.. Bil ki; başım sensin sonum sen, gecem sensin günüm sen, yazım, kışım, baharım… Son baharım sensin… |