SEV SEVİL GÖNLÜNCE
SEV SEVİL GÖNLÜNCE
Nasıl bir aşkın kurbanı olmalı insan, Gerçek aşklar siliniyor yürekten, Onun için gözler hep ıslak ıslak, Gülmek yasak olmalı dudaklara.. Ten üşüyor Yazın ortasında, Yalnızlık dövüyor geceler olunca. Dil konuşmayı unutmuş aşksız geçen gecelerde. Yürek darma dağın, el olmuş kendi yerinde. Şimdi kuru bir dal misali, Yanmaya hazır kendi ateşinde. Cennet dedikleri yer aşkın ta kendisi olur, Aşksız çıkmaz sokak cehennem de son bulur. Duy yüreğim duy beni, sahip çık kendi aşkına, Göster dosta düşmana gerçek olduğunu. Ne Yaz de, ne de Kışa bahane bul, Sev sevil gönlünce! En güzel aşkı sen hak ediyorsun, Seninle gurur duyuyorum! Usulet Güner |