Benli bensiz senli sensiz ikimiz de öksüz çocuğuzSon bir defa affet beni ey sevgili yine öyle öksüz çocuk misali ürkek ağlamaklı bak bana tasalan benim için ihtimam göster bana benli rüyalarının yat uykularına inanma ne yarına ne güne esirgeme selamlarını sarıp sarmalamam için seni koynumda dön yine her seferinde çocukluğuna sevgilim de bana sevgilim sevgili diyerek dilim lal olsun bakmasın gözlerim bir başkasına gecenin ipliğini çıkardım pazara nazara geldik çok mu sevdik rüsva edeceğim ayrılığı da kuruyan bir çeşmenin sessizliğinde sönük bir lambanın dervişlğinde ağıdı bırak yat istiareye dinle gecenin iniltisini hazanımda düşmeyen son yaprağım sen ol öyle bir şiir yaz ki yansın yüreğim titreyip döneyim aslıma zikreyleyeyim gece gündüz adını af dileyeyim hu çekeyim aşk’ın tesbihi elimde sabrımı binlerce kez deneyeyim çağır beni çağrınla büyüyeyim bir daha sulara yazmam adını gazete kağıdından yaptığım bir kayıkla çağır da beni nehrinde yüzüp geleyim uzanır narin ellerin koparıp alır kalbimden aşkını yapma tövbe edeyim layıkım verdiğin cezalara özrü yok sana çektirdiğim cefaların affet affet sevgili yine de bağışla beni Yüksel Nimet Apel 26/Ocak/2014/Pazar/Bodrum |
yaşanmışlıklar pişmanlıklar geri gelmeyen gerçekler tuttuğun el yok artık baktığın göz naz yaptığın sevgili misali patlayıp sönen bir valkan gizi kulleri kalmış ardında yanık bir yürek sanki