dördüme düştüm
gelip ve sonra yine kacmak
umursuzca sığıntı kalmak bu sehirlere yagmur düşerken de ıslanamamak ellerin mü üşüyordu ne? oysa ki sen hiç üşümezdinki sadece hoyratça esen rüzgara kalkan gererdin uzakta mısın sevgilim? ki hangi sevgilim bu kaçıncı kucağımdan düşmesın buralara dördüncüye yetişemiyorum bir türlü üç te takılıp kalmakta hiç mi hiç huyum degildir bakarsan ikiyi geçiyorum üç oluyor ve sonra sonra hiç oLuyor,piç oluyor sağol uzaktakim,yağmurunla gelmeyenim parmaklarıma can verdin kalemi kağıdı tuttu ki beceremezdı; sanmayın simdi kıvıryor belinden sen Istanbul kucağında ki gecelerimden düşenim bekliyorum simdi seslerinle buğulanmanı ne cok sevmiştım ben seni İzmir’im, kokumdan düşen denizim hasretim buğulu kollarına düşüyorum,içindeyim bırakmayanımsın,seviyorum seni belki işte İstanbul çekiyorum üstüne lakin anla işte onu dört avuç içime düşüyor 1 2 3 4 bitti. cagLa 20/ocak/2006 İzmir sefaLarı |
bitiyorum...bitmeyenim..
tesekkür ederim