Düşlerimdir gözlerin,her sayfada onları düşlerim.
Halim kalmadı,tükendi gücüm,tutmazsan düşerim.
Değdiğinde gözlerin gözlerime,keder mumuna üflerim.
Her gece kurduğum hayal perdesinde hep seni izlerim.

Sensin en güzel bahanesi yazdığım bu dizelerin.
Çehren kadar beyaz kağıtları senin isminle süslerim.
Anmadığım zamanlarda adını,ilham perime küserim.
Gelmeyeceğini bilsem de her gün yolunu gözlerim.

Sebebi sensen çökmemin,kanatlarım olur dizlerim.
Gönlümdeki tuvale hep senin portreni çizerim.
Kalbimden dökülen bu satırları,senin adına dizerim.
Durgun sulardan korksam da,senin girdabında yüzerim.

Yokluğundur sebebi,bitmek bilmeyen bu gecelerin.
Acıttıkça zaman canımı,adını dilime pelesenk ederim.
Dilime zincir vursan,yine namını hecelerim.
Sen ki,karanlık gecelerin sonundaki fecrim.

Gümüşten parlak yüzün,utandırır yıldızları.
Senin yanında sahte kalır,o altın yaldızları.
İçime esse ve dondursa,soluğunun ayazları.
Haberdar olmadığın özlemim,buza kesti yazları.

“Yüzün isminle eşdeğer,sanki gümüşten ay.”
Yokluğunla geçen günlerimi yaşanmamış say.
Yanında bana da yer ver,biraz sola kay.
İki dileğim var; bir sen,bir bardak da çay.