İTEKLENEN KADIN
Ağlamaktan gözleri kızarmış,
Bir kadın gördüm şurada, Niçin ağladığını merak ederek, Yaklaştım usulca ,merhametle yanına.(dostça) Boşver bana bakma sen, Her zaman böyle ağlarım ben. Ağlamadığım gün yok ki zaten, Eksik olmaz bende matem.(dedi) Bir zamanlar sevdim ve sevildim, Sonunda atıldım, evden kovuldum. Üstelik bir güzel de dövüldüm, Evimden, bağımdan, yuvamdan oldum.(işte bu) Eski bir eşya gibi sokaklara atıldım, Çaresiz kalınca hepten yıkıldım. Şu fani dünyadan ben çok sıkıldım, Sonumu beklerim bu ıssız yerde.(nerde o şans) Şükrü DOĞRUYOL |
İteklenen kadın,
kadın önce kendini zincirledi kaderine, yürümedi ki hiç özgürlük meydanına, nerede görse uzanan el aklına... durdu koştu geri çekildi kuytusuna. gönüllü kölelikleri boğazına kadar yükseldi, boğulmaya an kala feryat figan bağırdı... bağırma kadın bağırma, yolun hiç bir yeri geç değildir anla, tutunduğun dal bilmelisin birgün kopacak, sen kök sal toprağa büyü dal ol kendine kırılsanda kalırsın ayaklarının üzerinde... ağlama kadın ağlama... kazdığın bu mezar senin eserin ağıt yakma... uyan.. uyan..