Giderken ben senden,
Seni sana,
Geceyi yıldızlara emanet ettim.

İçerken son sigaramı seher vaktinde,
Güneşi bulutlarda,
Seni o koca şehirde kaybettim.

Demlerken senden arta kalan hatırları,
Kendimi odama,
Seni yüreğime hapsettim.

Sustum geceler boyu ölürcesine,
Yalnızlığımı baş ucumda,
Seni solumda hissettim.

Çaresizliğin acısı sardığında,
Yine çareyi sende buldum.
Bir adım öteye bile gidemeyen gururumu,
Çocukça bir yüreğin eline tutuşturdum.

Kimsenin yüzüne bakamadım,
Sanma ki korkudan, utançtan,
Her baktığım yüzde seni buldum.

Kendime aradığım yurdu sende buldum
Gözlerinde huzur,
Sesinde hayat doluydum.
Seni İstanbul’a koydum,
İstanbul’u Fatih’e,
Seni sana emanet ettim.

Giderken ben senden,
Seni sana,
Geceyi yıldızlara,
Bulutu semaya,
Ayı, samanyolunu bütün gezegenleri boşluğa,
Yüreğini Allah’a emanet ettim…!

***Hakan Baş***
10.02.2013
00.06