BEN HEP BÖYLE
Işıkları birer birer söndürdüm yine.
Sabahın ilk aydınlığı girince evimize, Bugün de her gün yaptığım gibi, Resimlerine bakıp, günaydın dedim, Sen diye... Sonra, teker teker araladım pencereleri. Mis gibi rüzgâr girerken usul usul içeri, Buyur ettim baharın serinliğini... Aşkına susayan topraklar çorak kaldı yine. Bugün, yeni bir güne daha uyandığımda, Seni kokladım buram buram yokluğunda. Gidişlerine, alışamadım hâlâ... Kuruyor nehirler avuçlarımda. Bir yağmur başlıyor, bir güneş açıyor, Eşikte öyle oturuyor ruhum. Seni bekliyorum... Boşlukta asılı kalıyor hayat, özlüyorum. Nefesim kesilirken, hayalini soluyorum. Sen yoksun ya, Ben hep, böyle... MUTAHHARA ARLI ÖZKÖK muti |