I

lavina sevmez o seni benim kadar
hadi sus sen yine
konuştuğum kadar varım hayatın da
yani kalbimin kanadığı kadarım
lavina sustum yine bu gün
hadi sen de sus
ağladığım kadar varım hayatın da
yani göz yaşlarım kadarım
lavina gittim yine bu gün
hadi sen de gel
kaçtığım kadar varım hayatında
yani koşa bildiğim kadarım
lavina unuttun mu gerçekten
bu satırları hiç mi okumadın sen
yazdığım kadar varım hayatında
yani kalemimin mürekkebi kadarım
lavina bi balıkçı kulübesi burası
çok sevdiğin dalga sesleri var kulağımda
ve hemen ateşin karşısındayım
hep bahsettiğin tatlı sıcaklık yüzümde şimdi
sana bu satırları tahta bi sandalyenin
bitmek tükenmek bilmeyen gıcırtıları eşliğinde yazıyorum
lavina...
unuttun mu , seni hala çok seviyorum





II

lavina ..sen misin
gel otur ateşin karşısına
seversin sen odunun çıkardığı sesleri
iyi misin lavine sana iyi baktılar mı
saçın başın dağilmiş
benim gibi taramaya değmedi mi elleri
sus lavina lütfen sen konuşma
sesin bana konuşmayı unutturuyor
bulamıyorum sonra acıyı haykıran kelimeleri
affet lavina gözlerim kan çanaği
ve dudaklarım kanıyor
ağladığımdan filan değil ama
galiba ağlayamadığımdan oluyor
lütfen lavina al şu gözlerini gözlerimden
gözlerin bana sen haricinde herşeyi unutturuyor
bakamıyorum sonra gidişinin açtığı yaralara
aç mısın lavina yoksa kahve mi içersin
biliyorum senin de canın sarılmak istiyor
ama ne olur lavine alıştırma varlığına bu kadar
sonra...
sonra sen gidince dudaklarım kanıyor













III

bak yine hazırlanıyorsun
rüzgar mı çağırdı lavina , yollara sözün mü var
yoksa sen terk etmelerini zafer mi sayıyorsun
susuyorum lavina susuyorum
teninin sıcaklığını unutmadan bir daha gel
başım omzundan başka bi yere alışmamış olsun
olur mu?
öyle bir geliş olsun ki lavina
tüm sancılarımı , bütün serserişlerimi unutmuş olayım
ve acılarla ısıtığım yatağıma bir kedi gibi gir
sensiz uyuduğum her geceye pişman olayım
kahrolsun lavina kahrolsun
yürüdüğün yollar
geri döndüremeyen çıkmaz sokaklar
gidişine izin veren herşey kahrolsun
pardon lavina yine çok konuştum
ben hazırım bak sigaramı da yaktım
bir kelebeğin ecelini beklemesi gibi
terk edilmeyi bekliyorum
“daha doyamadım yaşamaya
ne çabuk neden bu kadar erken” diyorum
ama…son bişey lavina
terk ederken bile seni çok seviyorum





IV

hep derdin ya insan gittikçe azalır
inanılması güç bir hal alır yokluğu
lavina sen yine azaldın bu gün biraz
aklımın alamadığı kadar inanamıyorum sana
lanet olsun doyamıyorum sana
arlanmaz uslanmaz kalemimle bağıramıyorum sana
ruhum arkandan gelmek istiyor ama olmuyor
ıslah olmaz kalbim bir türlü susmuyor
sus lavina lütfen sen sus
o güzel sesinle perişan oluyorum
yok oluyorum gidişlerine ağlamadan duramıyorum