İnsan
Çok yoruyor
Ruhumu kanatan rüyalar Hayallerimi kemiren düşler Bekleyişler Susuşlar,susuşlar,susuşlar Sinemada yanda ki boş koltuğa hüzünlü bakışlar Keşkelerin dile pelesenk olması Ayrılık kokan mısralar Öksüz bir çoğun anne feryadı Bir kızın gözyaşlarında ki acı Bir babada ki cinnetler Ayrılık da ki şizofreni sancılar Korkulu ölüm düşleri Rüyada ki veda sayıklamaları Yoruyor incitiyor kemiriyor ruhumu sanki Yaşıyor insan her şeye çok şükür diyerek Karanlıkları bir şekilde aydınlatıyor Mum yakıyor,mumun eridiği gibi zaman eriyor Nicesinin anne kucağında Nicesinin yar kolunda Nicesinin solunda eriyip bitiyor zaman Ama her eriyen saniyede Eksiliyor insan ve eksiliyor bir şeyler Mesela insanlık biraz daha eksiliyor Bir şeyler başlıyor derken her şey bitiyor aslında Aslında her başlayan şey biraz gönül yorgunluğu İnsan yağmur damlasından mutlu olmalı Bir serçe ötüşünden Bir martının gökyüzünde serenat yapmasından Dinlenmeli insan Denizin sahile dalga dalga vurmasında Bir şiir bir kaç öykü Mutlu edip dinlendirmeli gönülleri Ve asıl o zaman demeli diyebilmeli çok şükür diye... Yusuf Usuğ |