Ten AstarıBen Züleyha değilim ama Yusuf’un kuyusu içimde işte Dilek mendillerini Saçlarıma asıp gidiyo Yarasından gocunanlar Ruhumun çatlaklarına Su serpiyorlar gözlerinin bebeklerinden Onlar gidiyor Ben Aşk’ın kırıntılarını biriktiriyorum Göğsüme en yakın cebimde Bir kaç adımlık takatim kalıyor yürümek için Bakıyorum ki benden önce Avuçlarımda yürüyor hayat çizgim Kısa kısa yol haritası oluşturuyor tırnak diplerimde Tenime en karasından astar çekeyim diyorum , yeter İçimi kimse görmesin artık . . . |
Canı yanmış kıymet bilmeyenden
Artık hiç kimse bilmektsin Halim'i perde çekiyorum yüreğime ben diyor küsmüş hayata
Ve güzel dile getirmiş duygularını
Hoşça kalın sevgili şarim iyi akşamlar