Gittiğin günden beri bir gün güneş görmedim
Yalnızlıkla kavurdum, aşkla yanan yüreği
Sevdim diye mi bilmem söyle neden gülmedim
Aşkıma bir mezar kaz al eline küreği
Neden terkettin beni yoksa sevdim diye mi
Kalbime saplanan ok aşkından hediye mi
Vuslat topraklarında serinliği kaybettim
Sevdanın manasında derinliği kaybettim


Haykırışım sanadır, sen olan kaderime
Savrulan alfabemde Elif sustu Lâm sustu
İsyanımda sen varsın ateş sür kederime
Bağrı yanık sevdamda söylenen kelam sustu
Ne oldu bilmiyorum ne oldu söylesene
Sen benden gideli yâr yaşarım öylesine
Titriyor dudaklarım sitemimi kaybettim
Yaşarken ölmek adı matemimi kaybettim


Korkulu rüyalarda sarıldım yılanlara
Tarifi imkansızdı anlatamam sen anla
Bir kere inanmadım söylenen yalanlara
’Unutursun dediler unutursun zamanla’
Dilimdeki heceye yükledim onca gamı
Başrolünü oynadı; yalnızlığın dramı
Senle olan geçmişi önce dünü kaybettim
Ayrılığın ardından onca günü kaybettim


Kokusunu almadım bahçemdeki güllerin
Dört mevsim her senenin hazanını yaşadım
Duymadım rüzgarlardan sesini bülbüllerin
Hayalimdeki sana yürürken adım adım
Tebessüm edemedim bir kez bile bir anlık
Gözlerim mi kör oldu neden her yer karanlık
Artık yok eski tadım, ruh eşimi kaybettim
Ayın şavkı vurmuyor güneşimi kaybettim


Kaybettim işte canım, kaybettiğim yanımla
Yazdığım satırlarda yankılansın çığlığım
Dökülen her mısrayı yazıyorum kanımla
Kırık dökük her yanı parçalanmış sandığım
Ölümüne sevmiştim, sevmiştim ölümüne
Nasıl dayansın kalbim bu sonsuz zülümüne
Aşkın adı hicranmış önce seni kaybettim
Arama bulamazsın bende beni kaybettim



ELİF KESKİN (KARABULUT) ŞİİRLERİN ŞAİRİ....
MAZİDEN KALMA ŞİİR...


ÇOK SEVDİM SENİ CANIM BELKİ ONDAN KAYBETTİM
HEP SOL YANDA TAŞIDIM BELKİ BUNDAN KAYBETTİM....!