Issız gecenin karanlık sokağında
Kimsesiz biçare bir adam
Gövdesi agaç misali dimdik ayakta
Ruhu kelebek misali uçmuş, sanki batakta
Saç baş dagınık, gözler ürkek, sarhoş hesapta



İntikam alıyor sanki hayattan, gecenin soğuna aldırış etmeden
Kelimeler boğazında düğümleniyor, aşk muhabbeti etmeden
Anlatmak istiyor gibi sarhoşlugu gitmeden



Bir zamanlar diyerek başlıyor sözlerine
Vuruldum gönlüme düşen Nisa’nın gözlerine
Bakmadım mevsimlerin yazlarına,kışlarına güzlerine


Herkeste bir heyecan, gözler ışıl ışıl, yüzlerde tatlı bir tebessüm

Devam ediyor adam anlatmaya

Güneş battı,Ay dogdu, dünya sanki tersine döndü
Yönümü şaşırdım, doğu, Batı, kuzey, acaba hangi yöndü
Hicran girmemiş gönüllerde aşklar bir bir söndü
Kan kusan agzım degildi ama, üzerimdeki göndü
Yürek ağlarken, ağlamaya ne hacet be dostlar


Olmuyor, yapamıyorum, alamıyorum aklımı Nisa’dan
İşkence görüyor yüreğim, fayda yok çarmıha gerilmiş Hz İsa’dan
Derya misali ikiye ayrılmışım, sanmayın Hz Musa’dan
Cadıya gerek yok, kötülük bendedir, ne sihirden ne asadan
Vurmaya gerek yok, zaten vurulmuşum ben yürekten yürekten



Bir sessizlik çöküyor kalabalıga en derinden
Adam; sesi titreyerek kalkıyor yerinden
Varsın sarhoş desinler diyor, içiyorum kederimden
Birşeyler mırıldanıyor kendince, kimse vazgeçmesin serinden
Vurmaya gerek yok zaten vurulmuşum taaaa yürekten yürekten.



TUNCAY