Yat kalk yat kalk...şu üç günlük ömrün yok ki yarını, yalnızlıklar dolaşırlarken kalabalıklarda kuyular dağlara mahkum olmuş nefes soluğun arka bahçesi gibi... yakmışım dünyanın çırasını, isi mutluluğu kuytularında saklı esen rüzgarlar asılmış bulutların gölgesine göz yaşları ertesi takmış ruhsuz canı peşine peşinsiz yurt gibi, gurbet eli mesafelere kalleş sürgünlerin borozanlığını yapıyor yat kalk yat kalk ömür bitmiş sessizlik sensizliğe hakim, taht kurmuş kaygıların umudu kayıplarda öpüyor zamanı zamanda onu, bir döngünün çaresizliğinin çaresi giderken güme.. tantamlar çalıyor sevgiliye geleceksiz gelecek atmış bacak bacak üstüne der gibi, hem varım hem yokum sen bak kendi derdine, dermansız dert kuşların nefesinde..... (Berlin,11.01.2014) Talat Özgen |