ON İKİNCİ GÜNCehalet çağını yaşarken zaman, Zulümle Vahşilik yarışıyordu. Umutsuz yürekler, başlarda duman. Suçlular suçsuza karışıyordu. Her türlü vahşete gözler kapalı, İnsanlar isyandan dalaşıyordu. Cehalet ve zulüm puta tapalı, Azgınlık dünyayı dolaşıyordu. Şirkin kucağında Mekke insanı, Her zaman durmadan atışıyordu. Sükûnet kapladı kutsal mekânı, Öfkeler yavaştan yatışıyordu. Seni bekliyordu sema ve zemin. Gönüller sevginle buluşuyordu. Hayırlı yol açtı kurtuluş gemin. Basiret erbabı ulaşıyordu. Rabiul evvelde on ikinci gün. Dünya sevgiliye kavuşuyordu. Muhabbet bekleyen yerin ve göğün, Nefreti sessizce savuşuyordu. Gelişinle cihan huzura erdi. Düşman kalpler bir,bir barışıyordu. İnsanlık dersini, ahlakın verdi. İnsanlar hayırda yarışıyordu. 07/01/2014 Yaşar TAŞKESEN |