Ölmek için çok yorgunum bugün
İşim gücüm var benim
Ölmek için çok yorgunum bugün Yaşamak da gelmiyor içimden Karanlıkla aydınlığın buluştuğu yerde Papatyalar topluyorum yarını düşünmeden Yağmur kokusu varken ceplerimde Çöllere birikiyor özlemlerim Gözlerini anlayacak kadar büyümedim Küllerimden başka da birşeyim yok yanacak Sevdaya düşecek yaşı çoktan geçtim Tenha bir ömrün yokuşlarında sevimli hüzünlere aitim Gözlerine vuran ışığımdan bakıyorum kendime Sadece orada yalnız değilim |