Kimsesizliğin, yalnızlığın gölgesindeydim ve güneşe muhtaçtım..
Etrafımda onlarca insan varken, içinde bulunduğum büyük bir yalnızlıkta çıktın karşıma ve güneşim oldun..
Hayatımın merkezine, odak noktasına yani kalbime giriverdin izinsizce ve sevdim seni..
Hiç şikayetçi olmadım biliyor musun ?
Gerçek sahibi SENmişsin gibi geldi ..
Senin orada kalmanı istedim ve büyütmeye başladım sol yanımda seni ..
Kalbimde öyle büyük bir boşluk vardı ki, bu boşluğu sadece SEN doldurmaya yettin ve ben seninle yenilendim..
Kimseye yer kalmadı o koca kalpte ..
Yalnız senin için atar oldu kalbim ve yalnız senin için yaşar oldum..
Sanki hayatımda öncedende varmışsın gibi senin yokluğunu düşünemez hâle geldim..
İçim, dışım hep SEN oldun..
Bu ne kadar iyi bilmiyorum ..
Bu kadar sana bağlı olmam ne denli iyi bilmiyorum..
Ama her şeye rağmen SENİ ÇOK SEVİYORUM..