Her şeyi bilen siz,
Gerçekten var mısınız, bilmiyorum
Varlıkla beslenenler sizlere
Varlığın kaynağı yokluktan sesleniyorum
Şeytanın masum çocukları
O fısıltılı sözleriniz cehennem çığlığı
Ateşi yükseltilmiş bir hezeyanın düğümlenmesi kursağınızda ki
Biriktirdiğiniz ayrılıklar dır ,aynada gördüğünüz
Kara bir yüz,kap kara bir yüz,sadece kara

Bir bebeğin gözlerinin içine bakamazsınız.
Korku yüreğinize akar çılgınca.
Sabahın temiz havası ciğerlerinizi yakar,
Uykuda rahat bulan gözlerinizi
Aydınlık bir sabaha açamazsınız
Bu yüzden gözlerinizi dağladılar.

Bu kaos sürdürülebilir,bulanık beyninizde
Hayalinizde, cennet de var edebilirsiniz
İçinde zeusdan,hadesden masallar dinlersiniz
Ve kurtarıcı beklersiniz, eli silahlı,koca kafalı
Beklemeyin,hakikatten korktu,gelmeyecek
Cennet den yer yüzüne inmeyecek
Bu yüzden aklınızı mühürlediler.

Bilirsiniz ve biliniz
Dilinizden güzel bir sözcük çıksa
O sadece ezberiniz,dedenizden kalma.
Ahkam kestiğiniz teolojik metinler.
Nitzsche’niz ve kafka’nız
İçinizdeki boşlukta boğuldular.
Bu yüzden sizi dilinizden astılar.

Büyük orkestralardan senfoniler dinler.
Bir kadın sesi ile büyülenirsiniz.
Bu uğurda savaşlar çıkarır
Orduları feda edersiniz.
Sizler ve efendileriniz.
Bir masumun ağlamasıyla sağır oldunuz
Bu yüzden kalplerinizi aldılar.

Siz,ben,biz
Vardan önceki yokluktan beri biriz.
Ve biliriz.Bizi birbirimize ayna yaptılar.
Aşka kavuşalım diye.
Bu yüzden İnsanı yarattılar.