ELLERİN
Yeryüzünün en güzel kadınıydın sen.
Pamuk gibiydi ellerin. Dokundukça dokunmak gelirdi içimden. Tekrar tekrar tutmak isterdim elinden. Sonra sokaktaki bir güzel oldun. Ellerin de sıradanlaştı birden. Erişebilmek arzusuyla dolsa da içim Erişilmezdi başkasına kenetlenen ellerin. Ya bu eller; her seferinde sana uzanan, Ya bu eller; kamçılar yiyip nasır tutan, Sana sarılmak yerine perdelerde sabahlayan, Ve birbirinden ayrı olması yetmezmiş gibi Senden de mahrum kalan. |