İNSANLIK
Hayat dedikleri bu ince yolda
Nice devrelerden geçti insanlık Bir damla su et kemiğe dönünce Hayata gözünü açtı insanlık Dokuz ay beslendi bir kaç damardan Ona mekan olan bir şeffaf zardan Anne karnındaki dipsiz pınardan Kana kana hayat içti insanlık Kundakta yatarken dilerdi aman Biraz büyüyünce dinlemez ferman Hele ergenliğe geldiği zaman Aklı havalarda uçtu insanlık Gücü ile dağı taşı yıkarken Her güçlükten göğüs gerip çıkarken Varlığıyla çevresine bakarken Başların üstünde taçtı insanlık Eğer ilim görmüş akıl yormuşsa Döktüğü emekler meyve vermişse Bir de meclislere çıkıp girmişse Çevresine ışık saçtı insanlık Arıkanım diyor geçince yaşın Bazen dişin ağrır bazen de başın Birgün uçar gider şu gönül kuşun O an bu dünyadan göçtü insanlık ı |