Bavullar Hüzün Taşır
Bavullar Hüzün Taşır
Bavullar hep hüzün dolu Ayrılığın habercisi Kanatlandı beyaz kuğu Yağmur ıslatırken yeri Bir kahkaha,bir ızdırap Umut uçuyor havada Bir çocuk ağlıyor ya Rab! Annesi yoktur yanında Köşe başları örtülü Geçit vermez bu dar sokak Nerde açmış aşkın gülü Koparmadan hep solacak Tren, otomobil, vapur, Sevdiklerim kalır orda Hep ayrılık hüzün taşır Vuslat baharın sonunda Korna sesi hatırlatır Nerde olsa her ne vakit Yokluğunu anımsatır Vaat edilmiş yalan akit Belki son ayrılık senle Güç olsa da varlığımız Yarınlar kimin elinde Rüya, hayat sandığımız. |