...ÇOK SESLİ KORO...
Yer gök zindanlaşırken
Boşlukta asılı bir ben Uzaklaşıryor Uzanmak istediğim her şey Gittiğini o an anladım Soğuyan nefeslerle kalakaldım Eksikliği yetmezliği Sözcüklerde saklayışın İnkâra yeltenmem nafile Seni sevişim mantığımla değildi Gönlümle Sense gönlüne sağır oldun Düştün eksilerin peşine Bitti işte Güzellikler Sevdayla gülmeler Çiçek çiçek gelmeler Kavuşmalara ümitlenmeler Bitti Sevdiğimin kalbi beni terk etti Sevgimse keskin bıçak ucuyla Çizdi esip geçişini Nasılda aldandım Gerçek sanıp kendimi adadım Sevgim öyle güçlüydü ki Setlerini kalbime bıraktım Yıkacak ya aklım sıra Yıkamadı yıkıldı İşte ben ve tuz buz kalbim Yanıma kâr kaldı Bilmeliydim Mehtapsız gecelerinde olduğunu Baharların çabuk geçtiğini Güneşin öldürebildiğini Yağmurun yağması gerektiğini Unutabileceğini Sessizliğin fırtınaya gebe Olduğunu bilmeliydim Bilipte aşka Bu kadar güvenmemeliydim Aşkım sessizce geldi Yüreğimde çok sesli koroyu unutup Bir de dudaklarıma Acı bir sessizlik hediye etti Şu ettiğine bak aşk denilen sarhoşluğun Sevgiye susamış kalbimi beğenmedi Kimbilir Hangi kalbi eline aldı da İnletiyor şimdi... ASLI DEMİREL... |
tuz sardı buz yaralarını
kanım bana baktı
ben kanımdan yana aktım...
tebriklerimle aslı...güzel bir şiir okudum...