Ders Aldım...
Şimdi sessiz sedasız kopuyorsam göğsünden
İnancımı yok edip küstürenler utansın. Yine hazan deyip de taşıyorsam mevsimden Bu kar kışı zirve de estirenler utansın Biliyorum bu veda son anın kelamıdır Bu kez alıp verdiğim ecelin selamıdır Usul usul yürürüm vakit gitme anıdır Şu gençliği toprağa kıstıranlar utansın Sevgi biten gönlümde ağu yedim kan kustum Hayat geldi üstüme o konuştu ben sustum Serde ne var ne yoksa tutup sandığa bastım Çeyiz diye kefeni kestirenler utansın. Sen ne yaşarsan yaşa kabullenmiyor akıl Hangi kurban aşkını göstermiyor ki makul Şimdi buzdan bir dağa nasıl diyorsun sokul Sabrı gönle taş edip bastıranlar utansın. Gülmediysem eğer ki bunun suçu kör dünya Benim gerçek sandığım kötü olana hülya Kırk yılın bir başında hayır değilse rüya Çarşaf çarşaf kabusu astıranlar utansın. Attığım her adımı saydım oysa bilerek Şeytan çekip düşürdü ayağımı çelerek Yine aşka baş koydum belki bin kez ölerek Beni cellat önünde susturanlar utansın. Yıkılsam da yılmadım belki çok kapı çaldım Süründüğüm bu kaç kış, kaç çığ altında kaldım Öğrendiğim tek şey var artık dersimi aldım Engin olan dağımı pusturanlar utansın. Şimdi bütün varlığım sökülürken ömürden Can taşıyor bu gönül sanma sakın demirden Mevlam böyle dediyse kaçınılmaz emirden Dost bildiğim sırrımı kusturanlar utansın. Yasemen Akyürek İstanbul 3 OCAK 2014 |
kent meydanlarında yankılanan gölgeler yok oldu ilk önce
kayboldu ayak sesleri
tozlu sokak aralarında ellerinde körpe fidanlarla koştu çocuklar
KUTLARIM SAIREM BEGENIYLE OKUDUM SEVGI SELAMLARIMLA