İSYAN
Kanla canla nefesimle var ettim
Kaş eğene dünyaları dar ettim Çift yavruya yürek serdim yer ettim Eksiğimi bulamadım bir türlü Çift güvercin yetiştirdim zor ile Besledim büyüttüm namus ar ile Boğuşurum boran ile kar ile Ne hışımdır bilemedim bir türlü Dört can idik kayıp la indik üçe Sac ayağı gibi girdik iç içe Baba öldü ana sayıldı hiçe Bir karede kalamadım bir türlü Önünde yürüdüm çelme taktılar Arkasında durdum tekme attılar Yan yana yürüdüm vurdu yıktılar Yola yoldaş olamadım bir türlü Umut bağlamışım kopuk dallara Ağlaya ağlaya düştüm yollara Dönüp baktım yaşadığım yıllara Göz yaşımı silemedim bir türlü Ana yüreğine kurşun sıkıldı Yorgun beden ayağıma yıkıldı Düşman güldü karşımıza dikildi Vurgun yedim ölemedim bir türlü Güleser YORULMAZ |
Şiiriniz,adeta ağıt gibi olmuş..Avazlarınızdaki acı,yangınlara bürünmüş...malum,şiirler evrenseldir ve eserinizde de,evlatların ebeveylerine ettikleri eza ve vefasızlığı betimlemişsiniz ki,asrımızın acı sosyolojik bir dramı bu,tüm yaşantımızdaki diğer yaşadıklarımız gibi...
tebriklerim,sosyolojik bir olguyu,mısralara dökmenizdeki ustalığınızadır...selamlarımla...