hatırla;
on yedi yıl geçti aradan
ve sen henüz
on yedisine basmak üzereydin hayatın
bir gezi yapmıştık hani
güzel atlar ülkesine,
üçüncü günün sonunda
bir hurma ağacının altında
bir veda busesi kondurmuştum yanağına
elinde kâğıttan beyaz bir gül vardı
parfümünden sıkmıştın o yapma güle
kokun hâlâ ezberimde...
...
ve işte o zaman
evlenseydim seninle
belki bir kızımız olurdu senin kadar
belki de nur topu gibi bir oğlan...



yıllar ne çabuk geçip gidiyor;
o kâğıt gül bende kaldı
kokunu yeller aldı...


hatırla;
bir yıl daha geçti aradan
derdime dert kattın
yaralarıma tuz bastın,
git desem olmaz, gitmesen olmaz
iki arada, bir deredeydim
uçuyordum düşler âleminde
göğün kaçıncı katında, bilmem neredeydim?!
...
sen gittin, ben bittim
adım adım kendimi cehenneme ittim...



hatırla;
bir yaz günüydü
bir akasyanın gölgesinde gördüm seni
uzaktan uzağa bakınca
anladım sana esaretimi,
bağışla
bir türlü toplayıp da cesaretimi
gelemedim yanına...


gözlerim gökyüzünde asılı kaldı
özlemin göğsümde basılı kaldı...


hatırla;
gün beş ocak, yıl iki bin
sen yolumda dikiliydin
sessizliğin gül ağacı
bir yabancı, el gibiydin...


haberin yokmuş gibi bir şeyden
yüzün öbür yana dönük
yelesini savuran dişi bir aslan edasıyla
savurup saçlarını dönünce bana birden
gözlerin aklıma bin soru taktı
beynimde o an bin şimşek çaktı...


yağamayan bulutların öfkesi sende kaldı
savrulan saçların buklesi
sessiz çığlıkların sesi bende kaldı...



hatırla;
bir kaç yıl daha geçti aradan
bir gün bir dolmuşa bindim
sen beni gördün, ben seni
önünde olduğumdan göremedim enseni
dönebilseydim gerisin geri
bir ’merhaba!’ diyebilirdim belki
tutuldu dilim, bağlandı basiretim
aşkınla ve kör sağırdım;
dilsizliğe dönüştü esaretim...


oturduğun eski semte doğru
evinize yakın bir yerde indin
ne sen, allahaısmarladık
ne ben güle güle diyebildim:
eve varıncaya kadar kimbilir
içinden bana neler söyledin;
belki de
’bırak gitsin, salıver yakasını
zaten o delinin biriydi’ dedin...


ama benim içimden bir şarkı geçti
Faruk Tınaz’ın seslendirdiği
’sana öyle hasretim ki,
bir çabam yok varam diye,
yandım ama susuzluktan
içmiyorum haram diye!’


öfke ile karışık şakalar şukalar sana kaldı
cehennemle barışık şarkılar bana kaldı...


biliyor musun, aşk nedir sevgili;
doludizgin koşarken ruhunda aşkın atı
frenlemektir elini ayağını kaskatı;
kendi ayağını kendi eliyle düşeklemektir
istediği halde kavuşup da
gönlünce görüşememektir,
yoksa ne aşkın tüterdi buram buram
ne de hasretin,
bir gecede biterdin
ne kemiğin kalırdı ne etin...


ben seni, aşkı çoğaltmak için sevdim...


Şaban AKTAŞ
03.02.2014