Zaman ahir zaman…
Onca yıldır uyuyan insanlar…
İçlerinden biri var ki…
Uyumuyor, uyuyamıyor…
Sırtında bir mukaddes emanet…
Başını çıkarmış şaşkın şaşkın etrafı seyretmekte…
İnsanlar adeta yakaza…
Kar ise diz boyu, devam eden tipi…
Yükü taşıyan kadın hüzünlü, tedirgin…

Omuzlarında ağır bir yük izi kalır…
İnsanlığıyla dışa vurulan bedeni…
Dünyayı taşıyor gibi…

Çevreye uzanıyor dostluk ve diyalog eli…
Yük olanlardan bihaber…
Yük rahat…
Yük kadının sıcaklığıyla gün sayar…

Yıllardır süre gelen mezellet…
Yaşanan hadiselerin tokadıyla sere serpeler…
Uykunun bitişini bekleyen yakazalar…
Baharın başlangıcını gün sayan yakazalar…
Çiçekler bin bir nağme ile ötüşen kuşların müjdecisi…

Yükü taşıyan kadın…
Hasret duyduğu ezgiyi/türküyü okur…
Okur… Okur ama…
Düşünceler mahmur…
Kalplerin balansı iğdiş edilmiş…

Duyuyorlar belki…
Beklide hissediyorlar…
Kalp zamanın buhranında rikkatli…
Baharı beklemek, gün saymak sabır işi…

Yükü taşıyan kadın…
İnsanlığın abidesi…

Baharın gurbet türküsünün yanık sesi…
Türkülerin ses veren nefesi…
Harekete kem vuran insan halesi…
Duyarlar şimdi duyuldu mu? Tokadın sille sesi…

Yakaza: Uyanık Olma Hali
Ahir: Biten, Sonra Gelen
Mukaddes: Kutsal, Mübarek
Hale: Ayın Çevresinde Görülen Işık Halkası
Mezellet: Alçalma, Bayağılaşma
Mahmur: Uykudan Sonra Üzerindeki Sersemlik
Balans: Denge
İğdiş: Bir Erkeğin Görevini Yerine Getirme Gücü
Rikkatli: Nazik, Kibar, İnce
Abide: Önemli ve değerli yapıt
Kem: Noksan, Eksik, Kötü

Söz : BiLiMkEnTi
Seslendirme: Ahmet İSTANBULLU