Zemher
Yokluğun aksetmiş dokunduğum her tene yememe,içmeme,gezmeme; Konuşur olmuşum canlı cansız her varlıkla... Buruk bir sonbahar sabahı gibi terk etmiş yaprak dalı; Boğazın iki yakası gibi bir birine sevdalı... Asılmış boynuma zemheri mızrak çanı; Yaradan işitiyor, bende ki dert sensizlik beyanı... Adın bir kez sürç-ü lisan etti dudaklarıma, Rabb’dan af istedim boylu boyunca... Mutluluk arada mesafeler ise senin olsun istemem; Hatırlanacak her şey adına mutlu ol yeter..
|