Bütün kapıları kapatın üstüme,
Hayallerim İle başbaşa bırakın beni,
Hayatla hep başa baş mücadele ettim,
Ve hep burun farkı ile yenildim.
Gücüm güçsüzlüğümü yenemedi...

Sevdiğim hiç bişeye sahip olamadım,
kulağıma fısıldayanlar beynimde yankı oldu onları anlayamadım bile,
Şarhoşların geçtiği bütün sokaklarda bir varoştum,
Ve şarkı söyleyenler kadar bende sarhoştum.
Şiirlerim bir yana söylediklerimi bile anlamadılar,
Sustum, çok sustum...
Sustuklarımı da anlamadılar...


Susan bir çocuğun tek oyuncağı kelimelerdi...
İnsanların kulağına hoş gitti, ama onlar hoş bulmadı...
Kadınların makyaj yapmaları ile aynı sebepten süsledim cümlelerimi,
Ve ateşe teslim ettim.
Sevmediklerimi yaktı, sevdiklerime huzur verdi.
Ama bana kimse sen bunlardan haz alıyormusun diye sormadı.
Ben bu hayatta nefes alan hiç bir şeye sevdiremedim kendimi,
Herkes sevmediği yanlarımla sevdiği yanlarımı topa tuttu,
ve herkes beni bir uçurumun kenarında unuttu!
Yaşamak için bir sebep aradım, bulamadım.
Ve cümlelerim kadar cesur olsam o uçurumdan ben atlardım,
Yapamadım...

Beni hiç kimse tanıyamadı bu hayatta!
Çünkü kurduğum hayalleri duymadı hiç biri,
Herkesi kaybetmekten korktum, oysa herkes beni kaybetmeye hazırdı.
üstelik beni kaybederken çok şey kazanacaklarını sandılar.
Belki de haklıydılar.
Varoş bir milyonerin, milyonlardan sakladığı, ve tek kişiye adadığı bir sevgi ne kadar mutlu edebilirdi?
İnsan istediği şeyleri sevdiklerine sunmak ister hep.
ben istediğim şeyleri süsleyerek armağan ettim, hoşlarına gitmedi..

Ve dünya dönüp duruyordu,
bir tek güneşi benim üzerimden çekince sevdim dünyayı,
Dünya pek sevimli değildi aslında.
Yaşama sevincim olmadı hiç, yaşarken bile.
Sevincim olmadı aslında, gülerken bile..
Neden güldüğüme bende anlam veremedim,
Hayat bir hasta ziyareti aslında makbulünü hiç beceremedik...

Ve hep son duraklara yolcuydum...

Eyy yüreğimde sakladıklarım ben sizi severek kendimi ödüllendiriyorum aslında,
Size kendimi sevdirmek gibi bir derdim olsa, bir sigara daha yakardım!

İnsanlar beni dinlese severdi,
Zaten sevse dinlerdi...
Bir tek soru sorduklarında dinlediler beni, zaten cevabını kendileri verebilirdi.
Nasılsın diye sordular iyiyim dedim.
Daim olsun dediler, öyle de oldu!
Ben iyi biriydim, kötülük yaparken bile.
En sevdiklerimi kaybederken bile iyi biriydim.
Sadece hayal kurarken bencildim biraz.
Herkesin zaafları var tabii.
Belkide yanlış zaman da yaşadım,
Eskiden yaşamış olsaydım sevgiyi ben bulabilirdim.
Çünkü yaşadığım zaman diliminde yalanın gölgesine sığınan en iyi şeyi ben yaptım,
İnsanın yalanladıkları sevgiyi doğru işledim, kalbime kadar!
Ama insanların yerine ön yargılarından ben sıyrılamadım.
Bu yüzden yalan hayatım!


yahya barskanmay

02:17
26.12.2013