Kul çeker*
Benim yardan ayrılığım ay gün değil yıl çeker
Gözlerimin pınarları yatağından sel çeker Nasihatim kendimedir aşkı tarif gerekse Bir ikrarı güden âşık öz canından el çeker Gözyaşımla boğulurum ummanlar boylasam da Bu can bazen dayanmıyor tevekkül eylesem de Yaratanım naza saysın sitemkâr söylesem de Kaderim öyle zalim ki her saniye zül çeker Ömrü çilelerle geçse dert bela savuşmasa Vuslat dahi hayal olsa yâr yâre kavuşmasa Âşık olan maşukuyla can cana sevişmese Sadık başka yere bakmaz gözlerine mil çeker Gerçek âşık’ın ahına hu cihan secde kılar Taşarsa gözünün yaşı od’u yangını sular Düşün ki üç günlük gonca dalında neden solar Bülbülün ahu zarını dilsiz açan gül çeker Âleme mutluluk yağsa azı bana yağmıyor Doğmuyor mahı ümidim kaderime doğmuyor Nuran’ım dert dizi dizi bu bedene sığmıyor Ne aslı han ne de Leyla ne de şirin kul çeker |
duygu serildimi
böyle şiir dogar
şairin yüreginden