Sayın H. İbrahim Sakarya Kardeş,
Şiiriniz ilk bakışta gerçekten güzel, hem içerik hem de dil olarak. Ancak bir kaç kez okuyunca gözüme, hem şiir tarzı ile ilgili hem de yorum olarak dil bakımından birşeyler takıldı.Bunlara kısa ca değinmek istiyorum izninizle:İlk olarak şiirsel konuyu ele alalım. Türk Halk şiiri tarzını seçmişiniz. Güzel. Ancak bu tarz çok değişik hece sayısıyla yazılan türler içerir örneğin 4+4=8 "Bana kara +diyen dilber", 6+5 "Benim sadık yarim + kara topraktır" gibi. Bu şiirlerde dizeleri alt alta sıraladığınızda ara soluklanmalar, yani yukarıdaki örneklerdeki "+"lar hep aynı yerlerde ve hiç bir kelimeyi bölmeden yer alır. Bu da şiire akıcılık katar. Şiirinizin ilk kıtasının üçüncü dizesinde sanırım bu kurala uyulmamış. Belki de gözden kaçmış.
İçerik olarak ise, bazı yerleri ben tam anlayamadım. "Ömür biter yollar taşlı gidemem
Köprüler dayanmaz böyle taşkına
Hasretini can evimden silemem
Yollar izin vermez garip şaşkına."
Şimdi bu dörtlükte, ömür bitince nereye gidemiyoruz? Biten ömürden sonra zaten yürünmez ya da gidlise gidilse Hak'ka gidilir. Peki, Ömür bitince mi taşkınlık oluyor, nasıl?
"Dillerden düşer mi aşkımın adı
Her an zikrederim söylemem yadı
Gözler figan etti, her dem ağladı
Kullar ümit vermez garip şaşkına." Örneğin bu kıtanın ikinci dizesinde hem zikredip hem de söylemediğiniz yad ne demek? Bildiğim kadarıyla yad ya anmak, ya da yabancı anlamına gelir.Son kıtanızda da "Gün gelir divana ben de varırım" diyorsunuz. Rkasından da "Haller izin vermez" diyorsunuz. Divana varıyorsanız varmışsınız, yani haller izin vermiş demek ki. Yanılıyor muyum? Bu anlatım biçimi bana kendi dizelerinizi yine kendiniz çürütüyormuşsunuz gibi geldi. Üzgünüm. Amacım şiirinizi daha iyi anlamak isteyişimdendir. Selam.GÜNAY SARÇ