DEJAVU

Uykusuz geceler kapımın önünde
Merdiven eşiğinde beni bekliyor
Çok korkuyorum zili çalacak diye
Rüyamı bitirecek gibi geliyor

Güneşin ışığı girmez oldu eve
Karanlık dünyam artık aydınlanmıyor
Sabah, öğle, akşam günde üç öğünde
Soframda sadece gözyaşı oluyor

Mazideki günlerim tozlu raflarda
Gözüm sürekli o günleri arıyor
Dinlediğim şarkılar yok plaklarda
Kulaklarım hafiften ağır duyuyor

Pencere önünde içi boş saksılar
Birbirlerine hallerini soruyor
Baktığım her duvarda çatlak izleri
Her çatlak izinden hüzün boşalıyor

Yürüdüğüm yer dar patika yolları
Gün iyice yaşlanmış güneş batıyor
Gece olunca, gökyüzü de hep ağlar
Gözlerinden sürekli yıldız akıyor

Gözlerim dalar mı acaba uykuya
Vakit yine gece, korkular başlıyor
Acaba çıkar mıyım ki ben yarına
Her şey bir dejavu olmaya başlıyor


CEMAL ULU