MAHKÛMUM
Uzatsam ellerimi elini tutacakken
Uzaklardan ümitsiz bakmaya mahkûmum yar. Gönlümdeki varlığın cana can katacakken Kendimi çarmıhlara çakmaya mahkûmum yar. Ziyasına vurgunum gözündeki ışığın Nuruna pervaneyim özündeki ışığın Ölüm bile hoş gelir varsa başka aşığın Şakağıma bir kurşun sıkmaya mahkûmum yar. Yok bu derdin tarifi, anlatılmaz gerisi Canlı canlı yüzülür hani insan derisi Öyleyim ben gözümde varken yaşın serisi Ciğerimi yerinden sökmeye mahkûmum yar. Tesellisi olmayan kapanmaz bir yara bu Geceyi zifir eden karadan da kara bu Boynuma ilmek takıp çıkarır bir dar’a bu İpi kendi elimle çekmeye mahkûmum yar. Soluk alsam da sensiz yaşayan bir ölüyken Gölgene öyle muhtaç, aşkın kızgın çölüyken Gülüşüne sevdalı gözlerine deliyken İçimi özleminle yakmaya mahkûmum yar. Koşup sana gelmeyi hayal etsem bile tam Yollarına düşmeye izin vermez prangam Ellerimde kelepçe yüreğimde bitmez gam Dünyamı temelinden yıkmaya mahkûmum yar. Hasan Hüseyin YILMAZ |
Yollarına düşmeye izin vermez prangam
Ellerimde kelepçe yüreğimde bitmez gam
Dünyamı temelinden yıkmaya mahkûmum yar.
Hasan Hüseyin YILMAZ
Sevda dolu dizeler ustacaydı severek okudum
Yüreğine kalemine sağlık, kalemin susmasın
______________________________________Saygılar