Hayal meyal
Hayal evinin
Meyal sokağından geçmiştim koşarak. Hayal meyal hatırlamaktayım şimdi. Korku muydu ardımdan koşan, Heyacan mıydı? Yüreğim ağzımdaydı, Düşlerim ceplerimde, Köşe başlarında yön levhaları Geçip gitmişim o hızla Mutluluğu. Abidin çizememişti oysa... Aramam boşuna mıydı? Uyandım yeni bir sabaha Her şeyiyle şükrederek Yaradan’a. Mutluluk nefes almakmış oysa, Sevmekmiş yaradılanı Yaradan’dan ötürü... Beyaz bir gülle gülümseyebilmekmiş. Minik kirli bir kediciği Sevip doyurabilmekmiş. Demli bir çayı Paylaşabilmekmiş bir dostla. Mutluluk yaşadığım her gündeymiş. M.Özdaş |