bir kendinedir yürüyüşün..
iğde kokularıyla sarhoşken yalnızlığım
bildiğin sözler dökülmüş dudaklarımdan eksik çoğu bir kırık merdiven gibi inişsiz çıkışsız.. baharın sarışınlığını saklar oysa koynunda çok uzaklardan çağırır dağlar kanayan yüreklere kar düşer kımıltısız.. tekrarı ürkek adımlarında sızı bir kendinedir yürüyüşün bir de kendinden.. eteklerim ıslak mevsimsiz yağmurlar süzülür gözlerimden iğde kokularının sarhoşluğunda yeniden yeniden durulur su.. 22/12/2013 ödemiş |
mevsimsiz yağmurlar süzülür; gözlerimden.
Çok Güzeldi anlatım. Tebrikler.