Zeytin GözlümZeytin gözlüm Canımı alan hasretin ; Hasat edilmemiş buğday tarlasında Yel vurdukça savrulan başakla birlikte Toprağa boyun eğdirir … Zeytin gözlüm Yüreğimi yakan ateşin ; O masum mavinin üzerin de süzülen Akşamın alaca karanlığında ki Ala kızıl gök kûbbe de belirir ... Zeytin gözlüm Kendimi kaybettiren seni ! Bir yamacın da ırmakların şırıltısının Diğer yamacın da taze gelincik kokusunun Saklandığı ; Tanrı dağın da bulurum... Zeytin gözlüm Aşığın ; Hatıralarında yalın güzellik bırakırsın Coşkun bastırır da gözleri Kıskandırır yağmur tanelerini Ayaları açılır yanaklarına Ve sen ! Kaybolursun hasretime … |