Gölgeler
Gölgeler
Her insanın gölgesi vardır Ay ın karanlık yüzü gibi Döndünüz mü gölgenize o size söyler Bu sen misin Ya da sen mi… Duvarların içlerinde ara bul kirlenen gölgeni Zifir gecesindeyim Gölgeleri taktım peşime Ben bir yana onlar bir yana Savruluyoruz ne çok Taş duvarlara çiziyorum resimlerini Ya Açlığın aritmetiğinde büyüyen çocukların gölgeleri Onların gölgeleri bile yok… Bu şehrin gölgeleri geceleri oynaşır Kaldırımları yalar deli poyrazlar gibi Kaldırımlarda yalnızlık kol gezer Kimsesiz çocuk çığlıkları kaldırımlardaki Karışır o poyraza Bir kadın topuk sesi Şehvet boğuntularında Gölgesini kurşuna dizer Şehrazat bu Gölgesinden esti Yüreğinden geldi Üns gibi seslendi Hayatı ve çocukları çok sevdi… (üns geldi) şehrazat (ÜNS) |
söz: özlem demirkaya &*.*&