şair
Her sonbahar şair olurum
Kurumuş yaprak gibi Düşer eskiler yüreğime Bir bankta otururken yalnız Ceketimle beraber Esen rüzgarla sallanarak Çekiç seslerini duyarım bakırcıların Nokta nokta,işlenir ruhuma Güneşi yakar,gölgesi üşütür Buranın sonbaharı Her seferinde biraz daha; Ben yapar beni,alıkoyulmuşluktan Her sonbahar aşık olurum Her şeye ,ne varsa varlık aleminde Kimse bilmez Ne şairliğimi,ne de aşkımı Ama her sonbahar böyle olurum işte |