Herkes anlaşılmaktan biraz rahatsız
Yurtta kalan telefon çaldığında merdiven dibine,
Evde kalan telefon çaldığında bahçeye..
Biri aynı odayı paylaştığı arkadaşından
Diğeri ailesinden kaçıyor gizlice.
Biri ailesini arkadaşından
Diğeri arkadaşını ailesinden saklıyor..
Her iki durum da aynı ortak paydaya çıkıyor aslında
Bilinirliğin huzursuzluğu...
Saklı bir şeyinin kalmaması
Sokak ortasında çıplak koşmaktan farksız.
Oldukça tehlikeli ve tahrik edici..
Her şeyi ortada olan biri
Her an beklemediği bir yerden darbe yiyebilir...
Bu yüzdendir ki içi dışı bir olanları aptal bulurum
Kanımca insan kapalı kutu olmalıdır
Kutunun içine hapsolamam diyorsa da
Yalnızca bir kişiye çıplak olmalıdır.
Durumu somutlaştırırsak olay tam olarak şuna benzer
İnsan bir yaşa kadar evde çıplak koşabilir
Ve nasıl göründüğü, insanların nasıl baktığı da pek önemli değildir onun için.
O yaşı geçtikten sonra ise bunu anca eşinin karşısında yapabilir.
Tıpkı bunun gibi
İnsan, manevi çıplaklığı göründüğünde
Utanmayacağı bir şey bulmalıdır kendine.
Bu şey:
Teistler için Tanrı,
Materyalistler için gökyüzü,
Yazarlar için kağıt,
Ressamlar için tuval,
Romantik bir adam için sevgilisi,
Duygusal bir kadın için öküzü olabilir...
Bu konuda en şanslı olanlar ise çocuklardır.
Madden bakarsak çükünü sallar;
Manen bakarsak da çükünde değilizdir zaten...