LEYLA
Leyla çölde serap,Leyla çölde kum
Bilinmez bulunmaz ne yol ne de iz. Ararsan Leyla’yı gözlerini yum Sarsın dört yanını ateşten deniz. Adres sorma Leyla, adresim belli Çölünde eserim, yağmurlu selli Narın yârim oldu, duvaklı telli Aşkın kalpte sultan, akılda kriz Sakın sorma Leyla, beni kimseye Taşlar, taş kalpliler, delidir diye Anlamaz Mecnun’u, hiç kimse niye Biz aşkta kaybolup gitmiş bedeniz. Aşkı bilmez Leyla, aklı silmeyen Yüreğini dilim dilim dilmeyen Mecnunu hor görür, aşkı bilmeyen Aşka düşsen ne bet kalır ne beniz. Sen ölmezsin Leyla artık yaşa dur Fellik fellik kaçsan Leyla boşadır Aşkın kalpte sultan Leyla paşadır Aşkın yumruk olur, tıkanır geniz Ateşten gül açtı geçtiğin çöller Kavurdu Bülbül’ü konduğu güller Kurudu gönlünde, ırmaklar göller O ateşin külü, kulu bendeniz. GÖNÜL DOSTLARINDAN GELENLER Leyla duy sesini Mecnun bülbülün..........SU KILICI Bülbülsüz değeri olur mu gülün? Eninde sonunda gelecek ölüm Gelmeden çözülsün aşk bilmeceniz bu biçare kulun önünde aciz,............CEMKA beynime senle geldi,haciz, el-alem malımı etti mariz, leyla’m sız dertlere düşürme beni... ŞİİR YAZAR HER DEM BÜLBÜLE GÜLE.............İBRAHİM KARAÇAY EL ATAR MECNUNUN GEZDİĞİ ÇÖLE BÜYÜMÜŞ DE ŞAİR OLMUŞ BAK HELE SAĞOLSA DA BİR GÖRSEYDİ DEDENİZ |
Muhteşem yazmışsınız üstad.
Ne kadar lezzetli bir anlatım ! Yüreğinize sağlık.
Saygılarımla...