Devrik cümle düzergahı,beynim!
Madem ki geçemiyorsun köprümden,
düşmeyi göze alabilmelisin
ki tutunmalısın
gözlerinden kalbimi,
Gönlün gönlüme müpdela,iken
sürgün sözlerinle bana yaklaşamazsın.
kana bularken ellerini ,ateşe atmalıydın kalbini
ve yakmalıydın,kor ateşinde
Güneşi istiyorsan,yanmalısın nar’ın da
ve sogutmalısın kalbinde,isteklerini
ey !.istismar duyguların kölesi,dilim
benide yak!
Yak ki sönsun amansız yangın
gecelerin hatrına,ziyan olan saatler hürmetine
saniyeler kıymet kazandığında
beni ona yakıştır.
Sevmeden önce
yakıştırmalısın kalbini kalbime
buğuz etmeden,hesapsız inanmalısın
hayatın üzerine,and şerbeti içerek
Hayata dair plansızdı kalbim
ve sen girdin gireli
ş
aşkın!