Sabah Olmasın
Semaya güller dikiyorum
Son tebessümün için Hadi geceye bir zincir vuralım Sabah olmasın Sabah olmasın ki Sensiz yüreğim gamla dolmasın Dikişli düşlerimde Kanayan yaralarıma Sözlerin tuz oldu Türkü gibi dilimden düşürmediğim tebessümün Şimdi kime gösteriyor İçi aşk dolu gamzeleri Kim için atıyor o kalbin Ben her gün eksiliyorum Yüreğim burkuluyor İçime yağmur dışıma har oluyorsun Sessiz mektuplar okuyorum Şiirsel düşlerimde Hece hece ağlıyorum Her gece Gel geceye zincir vuralım Sabah olmasın Sabah olmasın ki Sensiz yüreğim gamla dolmasın Göz yaşı kolleksiyonum var benim Kanla karışık göz yaşları Ayrılığımızın hatırası Oy gece gözlü Sonbahar gibi Son oldun Döküldün yaprak gibi Gözlerimden Boğazıma kadar Yar acısıyla doldum Sahi hâlâ gülüyor mu Gece karası gözlerin Göz bebeklerinde ben yıldızları seyrederdim Bir bakışına bin anlam yüklerdim Gelmeyeceğini bilirdim Ama yinede bin bir umutla beklerdim Şiir şiir mısra mısra seni eklerdim Hecelere gecelere Sensiz bu şehir sanki zehir O da iliklerine kadar sen kokuyor Kaldırımları sokakları ve lambaları Hatta mahallenizin yaramaz çocukları... Hatırlar mısın Bir Ali vardı Mektup yollardım onla Şubatın en keskin soğuğunda Ve sen beni koklardın Hasret kapımıza uğradığında Sahi ben seni Gamzelerine dokunurken bile özlerdim Daha sen kapıdan çıkmadan Ben senin gelişini gözlerdim Gel geceye zincir vuralım Sabah olmasın Sabah olmasın ki Sensiz yüreğim gamla dolmasın... YUSUF USUĞ |