Şimdi sen çalıyorsun gönlümün bam telinde...

Bunun üzerine ne desek az olur Sayın Rabatlı, yare söylenecek en içten ve en güzel sözlerdendi....

Şiir ayrı bir yere götürdü beni gönül dağımda, Fon resmi ayrı bir yere götürdü...

Emeğinize ve sevgi dolu yüreğinize sağlık diyor, eh artık susmak gerek diyorum... Selamlar saygılar...

DEğerli kardeşim.Hariksa bir şiir ve nefis bir manzara.Bize göre öylede ,bakalım yaşayana nasıl?Allah hastalık ve bela vermesin orada yaşayanlara.Allah selamet versin.kahramanın gönlünün yarısı kaçkarların tepesinde,yarısı sevgilide kalmış.o kalmış soğuğun ,ayazın içinde sevdiğinin umurunda değil.şiirin kahramanı iyice bunalıma girmiş.dışarıda soğukta beklerken kendi kendine konuşmağa başlıyor. ''''Ona içim tekrar ısınmaya başladı.Tekrar ona kavuşma sevincim bana güç verdi,yaşama sevinci verdi,güç verdi,heyecan verdi.Hayatım onunla tekrar anlam kazanmaya başlamıştı.AMA......
Bana belli bir vakit geçtikten sonra öyle oyunlar etti ki,artık buralarda kalmaya gücüm yok.buradan inadına onun haberi olmadan gidiyorum.artık ağlamıyacağım,parçalamayacağım kendimi onun için.o hiç bir sevgiye layık değil.Seven bu kalbime taş bastırarak senin haberin olmadan gidiyorum'''' diyor ve biniyor bir araca bilinmez yerlere doğru yol alıyor.şiir harikaydı .kutlarım,puanım tam.


Gurbet

Beni koyup giden cefacı dilber!
Koyduğun yerlerde duramıyorum;
Beni de alsaydın nolur beraber?
Derdimi kimseye veremiyorum...

Çıksam şu dağların yücelerine,
Eş olsam gurbetin gecelerine,
İmrenir dururum nicelerine,
Bir ben mi murada eremiyorum.

Akşam olur, , kuşlar konar dallara,
Susamış yıldızlar iner göllere,
Güzeller dizilir ince yollara,
İçlerinde seni göremiyorum.

Bir akar su görsem melil olurum,
Ben bu dertten hasta olmam ölürüm.
Seni kaybettiğim yerde bulurum,
Durduğun ellere varamıyorum.

Bu gül yaprağımı dudak değil mi?
Ne diye kıvrılmış, yazık değil mi?
Sana giden yollar uzak değil mi?
Korkumdan bir türlü soramıyorum...

Bağrımda koç gibi dağlar yatışır,
Görünmez dallarda kuşlar ötüşür,
Bir yerim var benim, yanar tutuşur,
Bir yerim kanıyor saramıyorum...

Orhan Şaik Gökyay