Sen Beni Bilemezsin
Sen;
Sırça köşklerin Camdan güzeli Boyalı bebek Manken bozması Renkli ışıkların Oynak yosması... Sen beni bilemezsin bebeğim... Ben Gün olur; Sultanahmet Meydanı’nda boyacıyım, Umutları olan... Gün olur; Çukurova’da bir kara sevda... Bir gün; Hasret ötesinde bir acıyım, Bir gün; Ağıtlar ırmağı, bir yaslı evde... Sen beni bilemezsin bebeğim... Bir gün; Zigana’da bir atmaca, Ya da; Bir gelin avucunda al kına, Bazen; palandöken’de kar, Üstüme hep ölüm yağar... Bir gün; Namlu ucunda Dinmeyen bir öfke, Bazen; dizilirim namluya Gez, göz, arpacık diye... Bazen; tarlaya ekilen tohum olurum Bire bin veren... Bazen; bir tufan ki; Aman Allahım !... Bir bakarsın; Koynunda sazanlar oynaşan Berrak bir çayım. Veya Sel olmuşum Yatağına isyankâr... Yol olurum bakarsın, Gurbete doğru Uzar da uzar... Ya da; Bir vuslat ki; Dudaktan kalbe akar... Sen beni anlamazsın bebeğim... Çünkü; Anadolu’da ben, Bende “ANADOLU” var... |
Beğendim…
Şiir yüce bir duygu...
....................................Saygı ve selamlar.