Çok çocuktum
Çok çocuktum
Çokça da çocukluğu kaçırılmış Biz yalnızlık işçisi idik bodrum katında Ölümlerle beslenen bir sesi vardı yüreğimizin (Birde duyanı olsa) Oysa kapıları hep açıktı Gelenlerin elleri saçlarımıza konsun diye Çok çocuktum Çokça da çocukluğu kaçırılmış Babamın toprağı gibiydi yıllarım Islandı mı şekil bulurdu Islanmazsa toz olur çok uzaklara giderdi (Birde avuçlayanı olsaydı sevgiyle şekillendirecek) Babasızlığımı elimden alsaydı çocukluğum Annemin elleri doldurmuyor Kaçan yıllarımı ,,,,,,,,,,, Orağın çimeni biçtiği gibi Biçtin Toprağımda kalsam her ilk bahar yeniden dirilirdim belki Ama olsun Senin için kuruduğumu biliyorsun ya artık |