Çaresizliğin Senfonisi
Keşke hep aynı yerde kalsaydı umutlarımız,
Aynı çerçeveye koyabilseydik resmimizi, En önemlisi güvenebilseydin bana, Nasılsa geri döner deyip salmasaydın sokağa.... Ne oldu ki şimdi bize? Sen başka yerdesin, ben başka yerde... Gözlerimi mi emanet etseydim baktığın yerlere... Sen bana inanmamayı tercih etsen de, Gönül denen o illet hep peşinde... Garip değil mi ? Kovulduğun şehre geri dönmek... Belki bir mesaj belki de bir telefon beklemek, Biliyorum yine yabana attın beni... Sessiz kaldı soluklarım, sorduklarım. m.kilincdemir |