AŞKIN SON DEMİNDE SENuykusuz gecelerin sensiz sabahında günün ilk ışıkları dolarken odama bir ağırlık çöker göz kapaklarıma isyan ederim yalnızlığıma süzülür göz yaşlarım yanaklarıma çıkacakmış gibi göğüs kafasinden kalbim isyan eder yaşananlara umutsuzca yakarışlarıma beynim cevaplanmamış sorulara ararken yanıt şüphe bulutları dolaşıyor etrafımda güvenmişliğim engelliyor yine de dağıtmak istiyorum kabus gibi karanlıkları neydi benim suçum neydi günahım neyin hangi suçumun bedeli bu boğazımda koca bir düğüm günlerdir dargın gözlerim uykuya biraz uyuyabilsem kapansaydı gözlerim yaşasaydım sensiz ve de sessiz yeniden uyanıncaya kadar ölümü kurudu göz pınarlarım uykusuzluk değil şikayeti gözlerimin ağlamaya özlemdir kirpiklerimin ucunda düşmemek için direnen süzülen inci tanesidir göz yaşlarım ve sonrasında tarumar olmuş senin için çarpan koca bir yürek hüsranına ağlamaktır aşkımızın eğer bir gün beni bırakıp gidersen bende ki seni bir çırpıda silersen beni yalnızlığına inandırarak git belki de ikimiz için bu son vakit... Refik 29.11.2013 İstanbul |
yalnızlığa alışırım ama sensizliğe alışamam an özüm...
sağımda solumda her yanımda sen varken aşkın son deminde demlenirken
mahkum etme beni sensizliğin yalnızlığına...
demiş şairim...
KUTLUYORUM...
SAYGILAR YÜREĞİNİZE...